Trybunał w polskim więzieniu
12-02-2013
Więźniowie niepełnosprawni są szczególnie narażeni na naruszenie ich praw, a na państwie ciąży obowiązek zagwarantowania im godnych warunków odbywania kary, adekwatnej opieki medycznej i rehabilitacyjnej, a przede wszystkim zapewnienia poczucia godności – konsekwentnie podkreśla ETPC.
W lutym trybunał wydał kolejny wyrok (sprawa D.G. przeciwko Polsce, skarga nr 45705/07) stwierdzający naruszenie przez Polskę art. 3 konwencji praw człowieka gwarantującego wolność od tortur, nieludzkiego i poniżającego traktowania lub karania. D.G. przebywał w więzieniu od 2001 r. Jest sparaliżowany, potrzebuje odpowiednich środków higieny i akcesoriów medycznych, np. cewników, które – jak podkreślił w skardze – dostarczano mu za rzadko, co miało negatywne konsekwencje dla jego zdrowia.
ETPC nie miał wątpliwości, że jednostka penitencjarna, w której D.G. przebywał, nie była przystosowana do potrzeb osób poruszających się na wózkach. Zauważył również, że warunki w niej panujące uniemożliwiały D.G. samodzielne wykonywanie podstawowych codziennych zajęć, przez co mężczyzna był całkowicie uzależniony od pomocy współwięźniów. W ocenie trybunału w jednostce nie zapewniono skarżącemu żadnych udogodnień, które mogłyby zmniejszyć jego cierpienie, tym samym postawiono go w gorszej sytuacji niż innych – sprawnych ruchowo – ludzi przebywających w tej samej placówce. W wyroku ETPC podkreślił, że pozbawienie wolności osoby cierpiącej z powodu niepełnosprawności fizycznej w warunkach nieodpowiednich do jej stanu zdrowia stanowi poniżające traktowanie w rozumieniu konwencji.
Niewątpliwie wyrok ten ma znaczenie nie tylko jednostkowe. To przede wszystkim kolejny ważny sygnał, że Polska nie wywiązuje się z obowiązku respektowania praw więźniów. Co prawda trudno wskazać dokładną liczbę niepełnosprawnych fizycznie wśród osadzonych w naszym kraju, jednak biorąc pod uwagę fakt, że takie osoby stanowią około 7–10 proc. populacji, a więźniów mamy ok. 80 tys. – możemy założyć, iż problem może dotyczyć nawet 8 tys. ludzi. Ludzi szczególnie narażonych na naruszenie ich praw i wymagających podejmowania specjalnych działań w celu zapewnienia im poczucia godności i bezpieczeństwa.
Warto, by lutowy wyrok ETPC zapoczątkował poważną dyskusję na temat problemów tej grupy.
Maria Ejchart, Katarzyna Wiśniewska
Tagi: